Pjesma koju je nakon velikog broja samo u*istaba Josip Broz Tito zabranio svojevremeno, zvala se „Pluća su mi bolna“ i ona se smatra jednom od najtužnijih pjesama koja je ikad napisana na jezicima sa naših prostora. Njen autor je Dragiša Nedović, koji je pisao i poznatu staru pesmu „U lijepom starom Višegradu“, kao i veoma popularnu „Stani, stani Ibar vodo“, zatim „Kome šumiš, oj Moravo“, „Negde u daljini pogled mi se gubi“, „Na Moravi vodenica stara“, „Šumadijo rodni kraju“, „Igra kolo kraj Nišave“, „Zarudela zora na Moravi“, „Beograde, grade na Dunavu“, i mnoge druge.
Po povratku u Kragujevac nekoliko godina po okončanju ra*a, tačnije 1950. saznao je da je oboloo od tuberkuloze. Tada je i napisao pjesmu „Pluća su mi bolna“ čiji tekst glasi:
“Pluća su mi bolna, zdravlja više nemam
Jer su sasvim blizu, moji zadnji dani
Živeću još danas, a možda i sutra
A onda zauvek, zbogom moj živote
Nije meni žao, bednoga života
Jer ja sreće nikad, osetio nisam
Samo bol i patnja, gorke suze lio
U životu svome, srećan nisam bio”
Pjesmu je prvi izveo Zaim Imamović, ali je ona veoma sugestivno djelovala na slušaoce, te je u to vrijeme širom Jugoslavije zabilježen veliki broj samou*istava ljudi koji su oboljeli od tuberkuloze. Priča se da su tada Centralni komitet i Tito odlučili da se ploča povuče iz prodaje i zabrani njeno izvođenje, uz objašnjenje da navodi na samoub*istvo. Tek kada je 10 godina kasnije jednom prilikom Jovanka Broz, za koju se neko vrijeme pričalo da je bolovala od ove bolesti, naručila ovu pjesmu na jednom slavlju, zabrana je prekinuta.
Nažalost, iako se izliječio od tuberkuloze, došli su problemi sa srcem. Od posljedica srčanog udara je 1966. pre*inuo u 49. godini života. Iza sebe je ostavio sina Aleksandra, kćerku Radu i oko 800 pjesama.
