Početak priče mladog Marka Bagarića može se pratiti od spomenika gastarbajterima koji se nalazi na autobuskoj stanici u Tomislavgradu.
Po završetku srednje škole, Marko je, kao i brojni pojedinci u njegovoj starosnoj grupi, odlučio da traži bolje ekonomske prilike. Shodno tome, našao se u Njemačkoj. Ipak, važno je prepoznati da Njemačka možda nije raj kakav mnogi zamišljaju, jer zahtijeva naporan rad. U stvari, nivo napora koji se traži često je veći od onog u Bosni i Hercegovini ili bilo kojoj drugoj susjednoj zemlji.
Nakon šest mjeseci provedenih u Minhenu, Marko dolazi do spoznaje da njegova sreća ne leži u gradu, zbog čega je odlučio da se vrati u Tomislavgrad.
Marko je izrazio razočarenje, navodeći da je rutina življenja od ponedeljka do petka bila fokusirana isključivo na posao, dolazak kući, odlazak na spavanje i buđenje, da bi ponovio isti posao, dok je petak, subotu i nedelju rezervisao za izlaske. Međutim, napomenuo je da ovaj stil života karakteriše život od plate do plate.
