Kao što je već svima poznato, u salami ima najviše mašinski prerađenog mesa, odnosno saljevenih šija, trtica i leđasa kostima, kao i ostatak antibiotika i hormona, koksidiostataka i teških metala, a u slaninu se ubrizgavaju aditivi i emulgator. Salame koje se jedu u našoj zemlji proizvode se o najvećeg mesnog otpada kao što su iznutrica, njuški, repova, kože, mljevenih kostiju, sojinog brašna, raznih vještačkih aditiva i boja, a ni slanina, pečenica i šunka nisu boljeg kvaliteta jer se u njuh ubrizgavaju najgpri otrovi. Ipak, neosporno je da ih svi konzumiramo. Jedan od doktora veterinarsk medicine kae da se proizvodi koji se koriste u EU koriste isključivo kao hrana za životinje, kod nas se pakuju kao salame u ljudskoj ishrani.
– Ako neko prodaje salamu po ceni manjoj od 200 dinara za kilogram, jasno je da u njoj nema ni trunke mesa. U salami najviše ima takozvanog mašinski separisanog mesa (MSM), odnosno samlevenih šija, trtica i leđa sa kostima, kao i ostataka antibiotika, hormona, koksidiostataka i teških metala. Natrpali su živinski, svinjski i goveđi MSM a kriju i podatak da je goveđi MSM zabranjen u celom svetu zbog bolestu ludih krava – rekao je Stojšić za Informer. On tvrdi da je od početka godine u Srbiju uvezeno 5,7 miliona kilograma MSM, iako svi znaju da je mašinski separisano meso najgori mesni škart.
– Širok je spektar problema i bolesti koje izazivaju aditivi i emulgatori koji se trpaju u naše mesne prerađevine . Koksidiostatici su jako opasni, oštećuju štitnu žlezdu, i kod dece i kod odraslih. Antibiotici koji se ubacuju u stočnu hranu deponuju se u životinjskim kostima i mišićima. Kada čovek pojede to meso, postaje otporan na određene vrste bakterija – objašnjava Stojšić.
Kako je on objasnio, nesavjesni proizvođaći su uspjeli da unište stare srpske specijalitete kao što su slanina, šunka i pečenica.
